Η συνεχής ζήτηση προσευχηταριών από τους λαούς των Αραβικών κρατών, δημιούργησαν την ανάγκη για νέους τρόπους δημιουργίας προσευχηταριών ώστε να είναι περισσότερο ανθεκτικά από αυτά του κεχριμπαριού. Η ιστορία λέει πως ένας Αιγύπτιος χημικός, ο Φατουράν, (το όνομα του οποίου χρησιμοποιήθηκε σε αυτό το είδος προσευχηταριών) δημιούργησε εξαιρετικές χειροποίητες χάντρες χρησιμοποιώντας κεχριμπάρι, κολοφώνιο, βακελίτη και άλλα φυσικά υλικά. Η αληθινή ιστορία όμως του υλικού Φατουράν είναι διαφορετική. Το υλικό Φατουράν κατασκευαζόταν σε μορφή ράβδων σε εργαστήριο του Αμβούργου της Γερμανίας από τα μέσα του 19ου αιώνα έως το 1940 περίπου όπου σταμάτησε και η παραγωγή του.

Οι Άραβες έμποροι της εποχής αγόραζαν τις ράβδους και κατασκεύαζαν χάντρες για προσευχητάρια και κοσμήματα. Το κομπολόι Φατουράν έχει εκπληκτικό, μοναδικό κόκκινο-μπορντό χρώμα. Το ιδανικό του βάρος, η αντοχή που έχει σε σχέση με άλλα υλικά αλλά και η μικρή παραγωγή, συντελούν έτσι ώστε το Φατουράν να θεωρείται ένα από τα πιο όμορφα και από τα πιο σπάνια κομπολόγια.

Παράλληλα με το εργαστήριο κατασκευής Φατουράν αλλά και μεταγενέστερα, έκαναν την εμφάνισή τους κατασκευαστές προσευχηταριών που προσπάθησαν να αντιγράψουν την τεχνοτροπία του και κατασκεύασαν παρόμοια προσευχητάρια τα οποία περιείχαν και αυτά κεχριμπάρι και κάποια άλλα άγνωστα υλικά.

Τα συναντάμε σε ποικίλα διαυγή χρώματα όπως το κόκκινο, κίτρινο, πράσινο, καφέ, κ.ά. και σε διάφορα μεγέθη.

Το αποτέλεσμα της προσπάθειας αυτής ήταν ικανοποιητικό, σε ένα βαθμό, αλλά ποτέ όμως δεν κατόρθωσαν να πετύχουν το εκπληκτικό κόκκινο-μπορντώ χρώμα, το ιδανικό βάρος και την ποιότητα της τεχνοτροπίας του εργαστηρίου Φατουράν.