Πρόκειται για ένα από τα συνηθέστερα προσευχητάρια του ευρύτερου Αραβικού κόσμου το οποίο χρησιμοποιούσαν ως μέσο έκφρασης της θρησκευτικής τους πίστης. Η ανάγκη δημιουργίας ενός περισσότερο ανθεκτικού προσευχηταριού, αλλά και το οικονομικό πρόβλημα που υπήρχε λόγω του υψηλού κόστους του κεχριμπαριού, οδήγησε στην αναζήτηση νέων υλικών για την κατασκευή χάντρας η οποία να είναι ανθεκτική στη χρήση, καλαίσθητη, αλλά να έχει και μικρότερο κόστος.

Το αποτέλεσμα ήταν ικανοποιητικό και έτσι τα προσευχητάρια από Σούντουρους άρχισαν να κατασκευάζονται σε μεγάλες ποσότητες για να μπορούν να καλύψουν τις ανάγκες των λαών του Αραβικού κόσμου. Οι χάντρες αυτές κατασκευάζονταν με προσμίξεις βακελίτη και διάφορων άλλων φυσικών υλικών. Η κατασκευή των χαντρών ξεκίνησε στα μέσα του 19ου αιώνα και σταμάτησε περίπου το 1940.

Τα κομπολόγια Σούντουρους τα συναντάμε συνήθως σε αποχρώσεις του κίτρινου, ώχρας, καφέ, πορτοκαλί και κάποιες φορές, πιο σπάνια, παρατηρούμε πάνω τους ζωγραφισμένα κάποια θρησκευτικά σύμβολα με πυρογραφίες, όπως μάτια, σταυρούς και διάφορα άλλα θρησκευτικά σύμβολα που πιθανότατα προσδιόριζαν αιρέσεις.

Ο ήχος τους είναι καθαρός, διαυγής και υπάρχει αρκετά μεγάλη ποικιλία μεγεθών για να καλύψουν κάθε απαίτηση. Λόγω της ανθεκτικότητας και αξιοπιστίας που έχουν στη χρήση έχουν καταφέρει να είναι από τα πλέον διαδεδομένα κομπολόγια στα χέρια των Ελλήνων.